Ruszające się, niestabilne zęby to poważny sygnał alarmowy. Dowiedz się, jak rozpoznać niepokojące objawy i co zrobić, by uratować swoje uzębienie.
Chwiejące się zęby mogą mieć różne przyczyny. Przede wszystkim stan ten może być efektem urazu mechanicznego. Ruchomość może być również wywołana przez różnego rodzaju zapalenia przyzębia, w których dochodzi do uszkodzenia kości i struktur podtrzymujących ząb.
Zdrowe zęby minimalnie się ruszają – jest to stan całkiem naturalny, który nie powinien budzić naszego zaniepokojenia. Jeżeli jednak nasze zęby są ewidentnie chwiejne i tracą stabilność, powinniśmy niezwłocznie udać się do dentysty. Określi on źródło naszego problemu i zaleci najlepszą metodę leczenia. Badania, które wykonuje się w takiej sytuacji, to zdjęcie RTG oraz badanie wewnątrzustne.
Opieka specjalisty i odpowiednio dobrana terapia to jedyna szansa na uratowanie chwiejącego się zęba. Wczesna reakcja jest szczególnie ważna w sytuacji, gdy ruchomość naszych zębów stała się na tyle wyczuwalna, by było to dla nas nieprzyjemne. Zazwyczaj stanowi to bowiem znak, że schorzenie rozwinęło się już w poważny problem i uratowanie zęba może okazać się znacznie utrudnione, a nawet niemożliwe.
Do zapaleń przyzębia powodujących utratę kości i ruchomość zębów dochodzi zwykle na skutek niewłaściwej higieny i nagromadzenia kamienia nazębnego. Kamień jest źródłem infekcji i od jego usunięcia należy rozpocząć leczenie. Następnie rozchwiane zęby należy unieruchomić. Jeżeli chwieją się nam siekacze, lekarz może zaradzić naszemu problemowi poprzez ustabilizowanie ich za pomocą szyny z drutu metalowego lub włókna szklanego. Szyna z włókna jest w kolorze zębów i jest przyklejona po ich wewnętrznej stronie, więc jest całkowicie niewidoczna. Oprócz usunięcia kamienia i szynowania zębów, w razie potrzeby, wykonuje się zabiegi chirurgiczne np. kiretaże. Mają one na celu usunięcie kamienia poddziąsłowego i tkanek zapalnie zmienionych z kieszeni dziąsłowej. Niekiedy możliwa jest regeneracja kości z wykorzystaniem biomateriałów. Jeśli ruchomość dotyczy zęba trzonowego, leczenie jest trudniejsze a niekiedy niemożliwe i pozostaje ekstrakcja zęba.
W przypadku, gdy ząb rusza się z powodu rozległych zmian zapalnych przy wierzchołku korzenia, zazwyczaj trzeba wykonać leczenie kanałowe. Jeżeli jednak pomimo leczenia zmiany nie ulegną zagojeniu, może okazać się konieczne przeprowadzenie resekcji fragmentu korzenia wraz ze zmianami.
Pamiętajmy, że podstawą ochrony przed tego rodzaju schorzeniami zębów jest regularna i prawidłowa higiena jamy ustnej. Czyśćmy zęby dwa razy dziennie, poświęcając na to nie mniej niż dwie minuty; używajmy też nici dentystycznej. Dobrym pomysłem będzie także stosowanie pasty przeciwbakteryjnej poprawiającej stan dziąseł, np. takiej z zawartością chlorheksydyny lub fluorku cyny. Osoby, które mają problem z parodontozą i ruchomością zębów, powinny regularnie, nawet co 3 miesiace, odbywać profesjonalne wizyty higienizacyjne w gabinecie dentystycznym.
