Pomiędzy brzegiem dziąsła a powierzchnią szkliwa znajduje się mała szczelina, której prawidłowa głębokość wynosi maksymalnie 3 mm. Jeżeli szerokość wgłębienia jest większa to mamy do czynienia ze zmianą patologiczną, którą nazywa się kieszonką dziąsłową. Tę dolegliwość dentystyczną dzieli się na dwa rodzaje, w zależności od przyczyny. Kieszonką rzekomą określamy zmiany na tle zapalnym oraz związane z obrzękiem lub przerostem dziąsła, a kieszonką prawdziwą — związaną z utratą przyczepu łącznotkankowego, który łączy ząb z dziąsłem.
Istnieje wiele przyczyn powstawania kieszonek dziąsłowych. Zazwyczaj głównym powodem są choroby przyzębia, przez które szczeliny się poszerzają. W wyniku obecności kamienia nazębnego i bakterii dochodzi do powstania stanu zapalnego, powodującego obrzęk dziąsła oraz zniszczenie przyczepu nabłonkowego. W dalszej kolejności przekłada się na zniszczenie kości wokół zęba i utratę jego stabilności, a nawet rozchwiania. Do paradontozy dochodzi, gdy bakterie gromadzą się w obrębie szczelin pomiędzy szkliwem zęba a tkankami dziąseł. Jest to trudny obszar do doczyszczenia i to zwykle nieprawidłowa higiena jamy ustnej prowadzi do występowania choroby. Niedokładne usuwanie płytki bakteryjnej i jej zaleganie przez dłuższy czas powoduje jej mineralizację i powstanie kamienia nazębnego, którego nie da się już usunąć domowymi metodami.
Dokładne szczotkowanie i nitkowanie pomaga w zapobieganiu powstawania kamienia nazębnego. Skuteczniejszą ochronę zapewnić może dodatkowe wykluczenie z życia papierosów oraz ograniczenie cukru. Zdecydowanie należy zapobiegać powstawaniu kamienia, ponieważ obecność bakterii na powierzchni zębów może prowadzić do próchnicy i zapalenia miazgi zębowej. Ten stan wymaga konieczności przeprowadzenia leczenia kanałowego, a infekcja może zająć sąsiednie zęby. Za powiększenie się kieszonek dziąsłowych odpowiedzialne mogą być również wyrzynające się ósemki. Ostatnie z zębów trzonowych bywają bardzo problematyczne i przysparzają wiele trudności przy wyrzynaniu lub mogą nieprawidłowo się wyrznąć i ulec zatrzymaniu. Wokół takiego wyrzynającego się zęba jest kieszeń dziąsłowa, która gdy ulegnie infekcji, może powodować dolegliwości bólowe.
Kieszonki zębowe objawiają się dyskomfortem odczuwalnym głównie w obszarze dziąseł. Zazwyczaj pod postacią ich obrzęku i nadwrażliwości. Również zaczerwienienie i krwawienie z dziąseł jest typową oznaką zainfekowanych zapaleniem szczelin. Dolegliwości tego typu powodują ruchomość zęba oraz jego ból (głównie w trakcie nacisku, np. przeżuwania czy opukiwania). W jamie ustnej może pojawić się wysięk ropny oraz nieprzyjemny zapach. Nadmiar kamienia nazębnego jest dodatkowym elementem sugerującym, że mamy do czynienia z tą konkretną chorobą. W przypadku zauważenia u siebie wyżej wspomnianych objawów należy jak najszybciej umówić się na wizytę w gabinecie stomatologicznym. Periodontolog obejrzy zmianę oraz skutecznie wyleczy.
